Capazza Galerij Hedendaagse kunstgalerie in een groot 17e-eeuws gebouw

Weinig galerieën hebben zo’n ideale ruimte om kunstwerken te tonen als Galerie Capazza. Elk bezoek is een inwijdingsreis. Je komt aan bij de Grenier de Villâtre via een kleine brug over de Coulonet. Als je door de deur gaat, word je begroet door twee krachtige vrouwenbeelden van Franta en Fanny Ferré. Verderop dartelt het grillige bestiarium van Jacky Coville op het grote grasveld tussen sobere roze bakstenen gebouwen.

Grenier heeft een toepasselijke naam, want het is inderdaad een plek waar graan wordt opgeslagen, graan dat wordt gezaaid in de bodem van de verbeelding van bezoekers. Was het de middeleeuwse woning van de schildknapen van de kasteelheer van La Châtre, of een kasteelboerderij uit de 19e eeuw? De plek draagt de sporen van zijn dubbele oorsprong, als verblijf van een edelman en als landhuis. Elke kamer biedt een kale ruimte waar elk werk zijn eigen wereld kan ontvouwen, kan resoneren met zijn buren of van de ene kamer naar de andere kan echoën, zonder dat het oog ooit wordt gehinderd door de artefacten van hun enscenering.
(…)
Op bepaalde avonden is de zolder het toneel van “vreemde feesten”1 waar – zoals in de odyssee van Augustin Meaulnes – een gekleurde weerkaatsing door de hoge ramen zweeft, ergens muziek klinkt, schaduwen over het gazon glijden en het rumoer van gesprekken opstijgt in de helder verlichte bovenzaal. Deze vernissage-avonden zijn waardevol voor kunstliefhebbers. Hier kun je de kunstenaars ontmoeten in een gemoedelijke sfeer die aanzet tot gesprek. Je kunt Goudji horen vertellen over zijn ongelooflijke reis vanuit zijn geboorteland Georgië, Antoine Leperlier over zijn filosofie van tijd en dromen over de toestanden van glas, Christine Fabre over hoe ze brons temt, Bernard Dejonghe over zijn fascinatie voor neolithische werktuigen en aarden korsten, Felipe Gayo over wiskunde en het ontstaan van geometrische vormen…
(…)
De magie van deze avonden ligt in de stralende aanwezigheid van de werken, die een vibratie in de lucht veroorzaken. Hun aanwezigheid wordt vertienvoudigd door de kunst van het licht. Want de galerie is bovenal een kunstig georganiseerde ruimte van licht. Terwijl je je een weg baant door de zalen, zijn er doorgangen in het halfduister, zodat je verrast wordt door de heldere verlichting van de stukken die op fragiele planken zweven. De verlichting is een educatief hulpmiddel voor het oog, een hulpmiddel bij het lezen en een aanmoediging om op onderzoek uit te gaan.
(…)

1 Zie Fournier, Alain, (2013, herdruk van de editie uit 1913), Le grand Meaulnes, Hoofdstuk 13: La fête étrange, Parijs, Aux Forges de Vulcain. In de galerie is een kleine zaal gewijd aan Alain Fournier, een kind uit de streek, die zich waarschijnlijk heeft laten inspireren door de gebouwen van de Grenier de Villâtre voor het decor van het feest waarop Augustin Meaulnes Yvonne de Galais ontmoet.

(Françoise Clerc – Villers, november 2014 – uittreksel uit het boek “Ensemble depuis 40 ans”, Editions Galerie Capazza, 2015)